Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Oświęcimiu to kościół znajdujący się na północ od rynku starego miasta na osi wschód-zachód. Jest widoczny przy wjeździe na most od zachodu.

Kościół był wzmiankowany w latach 1325-1327. Data powstania kościoła nie jest dokładnie znana. Był wielokrotnie przebudowywany, przed 1530 rokiem niewiele wiemy o jego strukturze architektonicznej. Został przebudowany w trzeciej ćwierci XVII wieku. Restauracja po pożarze nastąpiła w 1863 roku. Wieża kwadratowa ostatecznie została zbudowana w latach 1863-77. Kościół jest orientowany, murowany. Posiada prostokątne prezbiterium dwuprzęsłowe i zakrystię od południa.

Od północy znajduje się kaplica Chrystusa ukrzyżowanego. Prezbiterium połączone jest z korpusem tęczą o łuku półkolistym. Nawa główna otwarta jest do naw bocznych z każdej strony dwiema arkadami filarowymi prostokątnymi z dekoracją pilastrową. Chór muzyczny ma szerokość korpusu na trzech arkadach. Parapet chóru jak i sklepienia dekorowane są figurami geometrycznymi ze stiukowych listew profilowanych. W oknach prezbiterium i naw bocznych znajdują się różnokolorowe witraże.

Od północy znajduje się mała kaplica św. Maksymiliana Marii Kolbego. Na zewnątrz kościoła na narożnikach prezbiterium znajdują się szkarpy, a także wieża oszkarpowana. Na dachu korpusu usytuowano sygnaturkę. Na ścianie wschodniej prezbiterium znajduje się krucyfiks z drugiej połowy XVII wieku. We wnętrzu podziwiać można późnobarokowy ołtarz główny z pierwszej ćwierci XVIII wieku, który był wielokrotnie odnawiany. Chrzcielnica jest marmurowa z pokrywą blaszaną z datą 1613 rok.

W ołtarzach bocznych znajdują się obrazy barokowe św. Jacka i św. Dominika. W kościele znajdują się także: feretron późnobarokowy, krucyfiks z XVII wieku, liczne epitafia od barokowych do klasycystycznych, ambona późnobarokowa.