Kościół Zbawiciela w Bielsku-Białej to zabytkowy kościół ewangelicko-augsburski znajdujący się w Bielsku-Białej, na pl. M. Lutra, w centralnej części Bielskiego Syjonu. Jest kościołem parafialnym Parafii ewangelicko-augsburskiej Zbawiciela w Bielsku-Białej, a także katedrą diecezji cieszyńskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Świątynia powstała w latach 1782-1790, a jej obecny, neogotycki, kształt pochodzi z czasów przebudowy w latach 1881-1882.

13 października 1781 roku cesarz Józef II Habsburg ogłosił patent tolerancyjny dla ewangelików, dzięki któremu mogli oni m.in. wznosić świątynie i tworzyć własne szkoły. Przystąpiono do tego również w Bielsku, będącym w XVII wieku najsilniejszym ośrodkiem protestanckim na Śląsku Cieszyńskim. Obszar, na którym rozpoczęto budowę świątyni i szkoły ewangelickiej nazwano Bielskim Syjonem, przywołując na na pamięć Syjon w Jerozolimie jako prawzór świętego miejsca.

Kamień węgielny pod budowę kościoła ewangelickiego w Bielsku położono 19 marca 1782 roku. Praca była zaplanowana na kilka lat. Poświęcenia świątyni dokonał superintendent Jan Traugott Bartelmus w języku niemieckim, kazanie w języku polskim zaś wygłosił ks. Krystian Frohlich. Odtąd w każdą niedzielę odbywały się nabożeństwa oraz spowiedź z komunią świętą i katechizacje. Ostatecznie prace budowlane i wykończeniowe zakończono dopiero w 1791 roku.

Nie ma dotąd pewności, kto był projektantem kościoła ewangelickiego w Bielsku. Najprawdopodobniej plan budowy sporządził słynny polski architekt Szymon Bogumił Zug. Wykonał on kilka planów kościoła ewangelickiego św. Trójcy w Warszawie. Ewangelicy warszawscy wybrali plan rotundy, a inne odstąpili ewangelikom bielskim.