
Kościół Zbawiciela w Bielsku-Białej to
zabytkowy kościół ewangelicko-augsburski znajdujący się w Bielsku-Białej, na pl. M. Lutra, w centralnej części Bielskiego Syjonu. Jest kościołem parafialnym Parafii ewangelicko-augsburskiej Zbawiciela w Bielsku-Białej, a także
katedrą diecezji cieszyńskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Świątynia
powstała w latach 1782-1790, a jej obecny, neogotycki, kształt pochodzi z czasów przebudowy
w latach 1881-1882.

13 października 1781 roku cesarz Józef II Habsburg ogłosił
patent tolerancyjny dla ewangelików, dzięki któremu mogli oni m.in. wznosić świątynie i tworzyć własne szkoły. Przystąpiono do tego również w Bielsku, będącym w XVII wieku najsilniejszym ośrodkiem protestanckim na Śląsku Cieszyńskim. Obszar, na którym rozpoczęto budowę świątyni i szkoły ewangelickiej nazwano Bielskim Syjonem, przywołując na na pamięć Syjon w Jerozolimie jako prawzór świętego miejsca.
Kamień węgielny pod budowę kościoła ewangelickiego
w Bielsku położono
19 marca 1782 roku. Praca była zaplanowana na kilka lat. Poświęcenia świątyni dokonał superintendent Jan Traugott Bartelmus w języku niemieckim, kazanie w języku polskim zaś wygłosił ks. Krystian Frohlich. Odtąd w każdą niedzielę odbywały się nabożeństwa oraz spowiedź z komunią świętą
i katechizacje. Ostatecznie
prace budowlane i wykończeniowe zakończono dopiero w 1791 roku.
Nie ma dotąd pewności, kto był projektantem kościoła ewangelickiego w Bielsku.
Najprawdopodobniej plan budowy sporządził
słynny polski architekt Szymon Bogumił Zug. Wykonał on kilka planów kościoła ewangelickiego św. Trójcy w Warszawie. Ewangelicy warszawscy wybrali plan rotundy, a inne odstąpili ewangelikom bielskim.