Katedra św. Mikołaja to katedra diecezji bielsko-żywieckiej, a także jeden z największych kościołów w Bielsku-Białej. Położona jest na Starym Mieście, przy pl. św. Mikołaja i leży na terenie Dekanatu Bielsko-Biała I – Centrum. Pełni również funkcję kościoła parafialnego (parafia św. Mikołaja). Katedra powstała w latach 1443–1447, jednak obecny kształt uzyskała dopiero w 1912 roku. Posiada elementy większości stylów architektonicznych – od gotyku po modernizm.

W latach 1559–1630 kościół był zamieniony na zbór luterański. Potem przywrócono go siłą katolikom, ale spalił się doszczętnie w 1659 roku. Po pożarze został przebudowany sumptem bielskiego barona Juliusza Gotlieba Sunnnegha, który ufundował także nowe, barokowe wyposażenie. Kościół stał się miejscem pochówków tej luterańskiej węgierskiej rodziny. Kościół został zniszczony pożarem w 1750 roku, kiedy to uderzył w niego piorun.

Odbudowany został w latach 1751–1756. W 1783 roku zlikwidowano otaczający kościół cmentarz, a w 1808 roku kościół padł ofiarą kolejnego pożaru. W latach 1815–1822 ufundowano nowe, barokowo-klasycystyczne wyposażenie, które przetrwało do lat 60. XX wieku. W latach 1909–1912 dokonano, według projektu architekta wiedeńskiego Leopolda Bauera, gruntownej przebudowy przez rozszerzenie nawy i wzniesienie neoromańskiej fasady z wysoką (61m) wieżą.

W 1992 roku dotychczasowy kościół parafialny p.w. św. Mikołaja podniesiono do rangi katedry.