Jaskinia Malinowska położona jest w Beskidzie Śląskim pod szczytem góry Malinów.

Otwór wejściowy znajduje się na wysokości 1080m n.p.m. Jaskinia Malinowska jest jaskinią typu osuwiskowego. Powstała w tzw. zlepieńcach z Malinowskiej Skały i piaskowcach górnych warstw godulskich. Otwór wejściowy (2,5m x 0,6m) stanowi duża szczelina (głębokości około 10m). Pionowe odcinki szczeliny były zabezpieczone metalowymi drabinami, które zastąpiły ustawiane tu niegdyś ostrewki i drabiny drewniane. Obecnie jednak brak jest co najmniej części drabinek.

Jaskinia rozwinięta jest w dwóch ciągach, zbudowanych z wąskich, wysokich szczelin, połączonych wąskimi, krętymi korytarzykami i kominkami. Dno korytarzy w ciągu I pokryte gruzem i żwirem, rzadziej większymi blokami, miejscami błotniste, w ciągu II – pokryte rumoszem skalnym lub gliną. Największą salą jest tzw. Galeria w ciągu I – długości 13,5m, szerokości do 1,4m i wysokości 9,5m. Jaskinia jest wilgotna, szczególnie w niektórych partiach ciągu I.

W porze roztopów wiosennych i po długotrwałych opadach deszczu w wielu miejscach występuje deszcz podziemny, a za ścianą w Galerii słychać szum wody. Od pierwszych pomiarów w 1950 roku temperatura w jaskini utrzymuje się w granicach 6^oC.

Zejście do jaskini dość trudne, raczej dla zaawansowanych turystów. Na pierwszą półkę skalną prowadzi metalowa drabinka oparta o skałę. Dalej zejście bez sprzętu alpinistycznego jest praktycznie niemożliwe. Zwiedzanie głównych partii jaskini – bez trudności. Możliwości pobłądzenia są niewielkie. Niezbędna jest latarka i okrycie przeciwdeszczowe. Główny ciąg jest licznie odwiedzany przez turystów.