Zamek Prezydenta RP w Wiśle zbudowany został w latach 1929-1930 w miejscu spalonego drewnianego zameczku myśliwskiego Habsburgów z początków XX wieku. Był darem ludu Śląskiego - powracającego po ponad 600 lat do Macierzy - dla Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego i jego następców.

Współpracownikami Adolfa Szyszko-Bohusza przy projektowaniu rezydencji byli Andrzej Pronaszko i Włodzimierz Padlewski. Zamkowe wnętrza zdobiły barwne polichromie oraz unikalne w swojej formie meble wykonane ze stali chromowej, drewna, skóry i pluszu, jak również - zaprojektowane indywidualnie dla poszczególnych pomieszczeń - żyrandole, lampy i kinkiety. Większość pierwotnego wyposażenia przetrwała do dnia dzisiejszego.

W latach okupacji hitlerowskiej zamek zamieniony został w ośrodek dla oficerów i urzędników III Rzeszy.

Najprawdopodobniej Niemcy przeprowadzili przebudowę Zamku, wymieniając zaprojektowane przez Adolfa Szyszko-Bohusza płaskie dachy na spadziste. W 1945 roku Zamek na powrót stał się rezydencją głowy państwa polskiego. Gdy w 1952 roku konstytucja PRL zniosła urząd Prezydenta, przejęty został przez Urząd Rady Ministrów. Losem zamku coraz bardziej interesowali się historycy sztuki i konserwatorzy zabytków. W 1994 roku całe założenie wpisane zostało do rejestru zabytków.

Na Rezydencję Prezydenta RP Zamek - Narodowy Zespół Zabytkowy w Wiśle - składają się następujące obiekty: Zamek - historyczna rezydencja Prezydenta RP Ignacego Mościckiego, drewniana zabytkowa kaplica z 1909 roku, Zamek Dolny wraz z Gajówką.

Zamek - podobnie jak w okresie międzywojennym - udostępniony jest do zwiedzania. We wnętrzach przygotowywane są wystawy ukazujące działalność Prezydentów RP. W pieczołowicie odrestaurowanej kaplicy w listopadzie 2004 roku odbyła się pierwsza msza. Turyści mogą spędzić urlop i wakacje w Zamku Dolnym i Gajówce. Możliwe jest również organizowanie konferencji i szkoleń. Aktualnie Zamek w Wiśle pełni funkcję Rezydencji Prezydenta RP i podlega ochronie Biura Ochrony Rządu.