Zamek Prezydenta RP w Wiśle
zbudowany został w latach 1929-1930 w miejscu spalonego drewnianego zameczku myśliwskiego Habsburgów z początków XX wieku. Był darem ludu Śląskiego - powracającego po ponad 600 lat do Macierzy - dla Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego i jego następców.

Współpracownikami Adolfa Szyszko-Bohusza przy projektowaniu rezydencji byli Andrzej Pronaszko
i Włodzimierz Padlewski. Zamkowe wnętrza zdobiły
barwne polichromie oraz unikalne w swojej formie meble wykonane ze stali chromowej, drewna, skóry i pluszu, jak również - zaprojektowane indywidualnie dla poszczególnych pomieszczeń - żyrandole, lampy i kinkiety.
Większość pierwotnego wyposażenia przetrwała do dnia dzisiejszego.
W latach okupacji hitlerowskiej zamek zamieniony został w
ośrodek dla oficerów i urzędników III Rzeszy.

Najprawdopodobniej Niemcy przeprowadzili przebudowę Zamku, wymieniając zaprojektowane przez Adolfa Szyszko-Bohusza płaskie dachy na spadziste. W 1945 roku Zamek
na powrót stał się rezydencją głowy państwa polskiego. Gdy w 1952 roku konstytucja PRL zniosła urząd Prezydenta, przejęty został przez Urząd Rady Ministrów. Losem zamku coraz bardziej interesowali się historycy sztuki i konserwatorzy zabytków. W 1994 roku całe założenie
wpisane zostało do rejestru zabytków.
Na Rezydencję Prezydenta RP Zamek - Narodowy Zespół Zabytkowy w Wiśle -
składają się następujące obiekty: Zamek - historyczna rezydencja Prezydenta RP Ignacego Mościckiego, drewniana zabytkowa kaplica z 1909 roku, Zamek Dolny wraz z Gajówką.
Zamek - podobnie jak w okresie międzywojennym -
udostępniony jest do zwiedzania. We wnętrzach przygotowywane są wystawy ukazujące działalność Prezydentów RP. W pieczołowicie odrestaurowanej kaplicy w listopadzie 2004 roku odbyła się pierwsza msza. Turyści mogą spędzić urlop i wakacje w Zamku Dolnym i Gajówce. Możliwe jest również organizowanie konferencji i szkoleń. Aktualnie Zamek w Wiśle pełni funkcję Rezydencji Prezydenta RP i
podlega ochronie Biura Ochrony Rządu.