Zespół Klasztorno-Pałacowy tworzą: dawny klasztor cystersów - późniejszy pałac książęcy, kościół cysterski - obecnie kościół parafialny. XIII-wieczny klasztor był wielokrotnie przebudowywany i prawie zupełnie stracił swój średniowieczny styl. Pierwsza gruntowna przebudowa klasztoru nastąpiła w XVII wieku, w czasach opata Andrzeja Pospela, kiedy to pod kierunkiem mistrza murarskiego Melchiora Wernera z Nysy, wzniesiony został pałac opacki na północ od klasztoru.

Kolejne zmiany rozpoczęły się w 1834 roku, po rozwiązaniu zakonu. Klasztor zaczęto przebudowywać na siedzibę magnacką. Zostały wyburzone zabudowania gospodarcze i założono park w stylu angielskim. W 1945 roku pożar wzniecony przez żołnierzy Armii Czerwonej zniszczył książęcą rezydencję. Zabudowania poklasztorne stały w ruinie przez szereg lat i dopiero w latach 70. XIX wieku rozpoczęto remont opactwa. Do roku 1986 odgruzowana i zrekonstruowana została część klasztoru.

W 1995 renowacji poddana została główna fasada. Od 1998 roku, gdy Diecezja Gliwicka objęła własność opactwa, prace remontowo-konserwatorskie nabrały tempa. W obiekcie utworzony został Ośrodek Formacyjno-Edukacyjny. Obecnie dawne zabudowania klasztorno-pałacowe, zaczynają w pełni odzyskiwać swój pierwotny blask. Większą część klasztoru udostępniono już zwiedzającym. Część pomieszczeń już zostało udostępnione na organizację wystaw i koncertów.

Z obiektów towarzyszących założeniu klasztornemu zachowało się kilka elementów:

• budynek gospodarczy, położony naprzeciw fasady kościoła klasztornego, przebudowany w 1950 roku
• budynek przy wjeździe na teren klasztoru – obecnie plebania
• mur ogrodzenia biegnący wzdłuż głównej alei dojazdowej do kościoła
• kamienna figura Św. Jana Nepomucena z 1724 roku