Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny to najstarsza raciborska parafia (powstała przed 1246 rokiem), która swym zasięgiem obejmuje centrum miasta. Należy do dekanatu raciborskiego leżącego w diecezji opolskiej. Kościół mieści się w południowym narożu rynku, gdzie zbiegają się ulice Mickiewicza i Nowa. Kościół według tradycji XVI-wiecznej pochodzi z początków XII wieku. Ufundowali go mieszkanie raciborscy. Budowla zachowała swój obecny kształt od czasu gruntownej przebudowy po pożarze w 1300 roku.

Z tego okresu zachowała się główna bryła tworząca trójprzęsłową nawę w stylu gotyckim z zachowanym w prezbiterium sklepieniu krzyżowo-żebrowym. Wnętrze posiada wysmukłe proporcje dodatkowo podkreślone przez ostrołukowe otwory okienne z bogatymi maswerkami i laskowaniami.

Oprócz tego kościół wielokrotnie ulegał zniszczeniu w wyniku wojen i pożarów, m.in. w: 1241 roku, 1426 roku, 1546 roku, 1643 roku, 1774 roku, a szczególne zniszczenie przyniosła II wojna światowa w 1945 roku, kiedy to został zniszczony dach, hełm wieży i wnętrze wraz z tzw. polską kaplicą, gdzie znajdował się sarkofag świętobliwej Ofki, który został przeniesiony w 1819 roku z dawnego kościoła dominikanek. Kościół został odbudowany w latach 1948-1959.

Kościół jest w stylu gotyckim, lecz był wielokrotnie przekształcany. Kościół obchodził w 2005 roku 800-lecie swego istnienia.