Kościół p.w. św. Jakuba Starszego związany jest z klasztorem Dominikanów, który mieścił się na dzisiejszym placu Targowym. Obecna zakrystia stanowi część krużganka klasztornego. W latach 20. XIX wieku podczas sekularyzacja klasztor rozebrano. Zręby kościoła wskazują na pochodzenie z XIII wieku.

Obecny układ architektoniczny powstał około 1655 roku w wyniku odbudowy po pożarze z 1637 roku. Data odbudowy wraz z herbem Odrowążów, z których wywodzą się śląscy dominikanie – św. Jacek i błogosławiony Czesław widnieją na kamiennej ościeżnicy drzwi prowadzących od północnej strony na chór. W wyniku sekularyzacji, w latach 20. XIX wieku kościół miał być rozebrany, lecz nie dokonano tego dzięki zabiegom ówczesnego proboszcza Jana Nepomucena Zolondka.

Natomiast na mocy postanowień z 1811 roku kościół dominikański (ta nazwa jest używana do dziś) był przeznaczony do odprawiania nabożeństw w języku polskim. Podczas II wojny światowej w 1945 roku, w wyniku pożaru spalił się dach i ołtarz główny, mocno ucierpiało również sklepienie w prezbiterium. Odbudowa kościoła odbyła się w latach 1945-1947.