Dwór znajduje się na północnym skraju dawnego parku angielskiego, otaczającego od XIX wieku zamek w Pszczynie. Zbudowany na łagodnym stoku, stanowi północne zamknięcie głównej osi parkowej, której południowym wyznacznikiem jest wspomniany zamek.

Dwór wzniesiony został około 1800 roku dla księcia Ludwika Anhalt-Köthen-Pless. Jest to budynek murowany z cegły, otynkowany, parterowy, podpiwniczony, nakryty wysokim dachem naczółkowym z lukarnami. Elewacja frontowa jest dziewięcioosiowa, ze znacznie wysuniętym przed lico piętrowym portykiem, złożonym z czterech kolumn toskańskich, podtrzymujących trójkątny, spłaszczony przyczółek z żeliwnym kartuszem herbowym.

Poziom parteru pod portykiem tworzy wąski taras, na który prowadzą schody z obu boków. Elewacja tylna jest jedenastoosiowa. W jej centrum znajduje się piętrowy, trójosiowy ryzalit, rozczłonkowany czterema wydatnymi pilastrami, zwieńczony kostkowym gzymsem i niskim, trójkątnym szczytem. Dach naczółkowy z nowszymi lukarnami, kryty pierwotnie łupkiem, później papą, obecnie ponownie pokryciem w formie płytek łupkowych.

Układ wnętrz był pierwotnie dwutraktowy, w późniejszym czasie przekształcony. W pokojach są sufity z fasetami. Nazwa budynku związana jest z imieniem Ludwika Anhalta (1783–1841) – najmłodszego syna Fryderyka Erdmanna Anhalta, dla którego dwór został zbudowany. Do czasu objęcia władzy w utworzonym w 1825 r. Księstwie Pszczyńskim (tj. do 1830 r.) dwór był stałym miejscem zamieszkania Ludwika.

Obecnie obiekt jest własnością prywatną. Został wpisany do rejestru zabytków byłego woj. katowickiego pod nr A/537/65 z datą 7 lutego 1966 roku. Był gruntownie restaurowany w latach 2008–2010.