Obiekt zlokalizowany jest na niespełna hektarowej parceli, w centrum miasta Pszczyna - na pograniczu pszczyńskiej starówki, na obszarze dawnego folwarku książęcego Siedlice. Budynek wzniesiony został w 1902 roku w stylu neogotyku północnego. Charakteryzuje się wybitnie reprezentacyjną architekturą, o znamionach wysokiego prestiżu.

Jest to budynek o całkowitej powierzchni użytkowej 3933,8m², dwupiętrowy, podpiwniczony. Do powierzchni użytkowej budynku na chwilę obecną nie jest wliczony potężny trzypoziomowy strych, który posiada ogromny potencjał adaptacyjny. Dachy są siodłowe, kryte dachówką ceramiczną. Fundamenty wykonane są z kamienia łamanego, a ściany z cegły. Mury zewnętrzne mają szerokość 71cm. pomieszczenia sklepione. Budynek objęty jest ochroną konserwatorską Śląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Katowicach.

W XVIII wieku pszczyńskie dobra znalazły się w rękach książąt z niemieckiej dynastii Anhalt, która zaczęła działać w kierunku rozwoju pozarolniczych działów gospodarki. Powołano Generalną Dyrekcję Dóbr Książęcych. W połowie XIX wieku dobra pszczyńskie przeszły w ręce Hochbergów. Dnia 27 VI 1922 roku utworzono tu polską administrację w powiecie. Od końca stycznia do marca 1945 roku w budynku mieścił się wojskowy lazaret, a od czerwca 1945 roku gmach pełnił funkcję koszar wojska polskiego.

W latach pięćdziesiątych było tutaj kilka instytucji państwowych, zaś od lat sześćdziesiątych do roku 2000 - szpital powiatowy. Do grudnia 2005 roku budynek był w dyspozycji Starostwa Powiatowego, które sprzedało go prywatnemu właścicielowi.