Najstarszą budowlą sakralną jest drewniany kościół pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej przeniesiony w 1981 roku z Leszczyn do Palowic. Świątynię zbudowano w konstrukcji zrębowej w latach 1594-1595. W 1606 roku cieśla Jan Ożga dobudował wieżę słupową o skośnych ścianach i szerokim hełmie namiotowym. W 1617 roku zakupiono nowy dzwon oraz srebrny pozłacany kielich. Był drugim kościołem od czasów założenia parafii w Leszczynach.

Kościół posiada rzut składający się z: prezbiterium, nawy głównej oraz okazałej dzwonnicy z kruchtą stanowiącą główne wejście do świątyni. Konstrukcja ścian kościoła wykonana jest z ciosanych drewnianych belek zakładanych na zrąb i na nakładkę. Dach kościółka, ściany zrębu i skośne ściany wieży kryte są gontem. Nad nawą wzniesiono wieżyczkę na sygnaturkę. Wokół ścian kościoła obiegają wspornikowe przydaszki tzw. soboty. Wewnątrz świątyni zachował się renesansowy wystrój: bogato rzeźbiony ołtarz z XVII wieku z obrazem Trójcy Świętej, XVII-wieczna ambona z malowidłami czterech Ojców Kościoła, obraz Koronacji NMP nad drzwiami do zakrystii.

Kościół spoczywał w Leszczynach na fundamentach z dużych polodowcowych otoczaków osadzonych w ziemi i uzupełnionych w górnych partiach podmurówkami z piaskowca. W późniejszym okresie (XIX i XX wiek) w fundamentach do podmurówek użyto cegły. Prace nad rekonstrukcją zabytku trwały ponad 5 miesięcy, a zasługą tego jest poświęcenie wielu parafian, a także wielu innych ludzi, którzy pracowali na tejże budowie. Najpierw z zadania wzorowo wywiązała się ekipa cieśli z Orawy, a później dokonano rekonstrukcji wieży – jednego z najtrudniejszych do rekonstrukcji elementów kościoła. Kolejnym etapem była budowa zakrystii, następnym wystrój kościoła.