Pierwsze historyczne wzmianki o istnieniu Bierunia i wsi położonych w najbliższej okolicy pochodzą z XIII i XIV wieku. Wtedy to we wschodniej części śląska istniały dwa dekanaty: bytomski i oświęcimski. Z racji swej terytorialnej bliskości okoliczne wsie należały do dekanatu oświęcimskiego. Potem ziemie te przyłączono do nowopowstałego dekanatu pszczyńskiego, a w 1847 roku - mikołowskiego.

W 1925 roku Bijasowice, Zabrzeg, Czarnuchowice i Nowy Bieruń utworzyły parafię, która związana jest z kościołem Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bieruniu Nowym. Ciekawa jest również historia budynku świątyni, który wcześniej był kościołem ewangelickim. W 1922 roku został od nich odkupiony i 5 listopada 1922 roku konsekrowany na świątynie katolicką. Starania wiernych o ustanowienie parafii w Bieruniu Nowym zostały uwieńczone sukcesem dwa lata później.

Ważniejsze wydarzenia z późniejszej historii parafii to:

• rozbudowa kościoła w latach 1925-1939; powstawały różne organizacje kościelne: świecki Zakon Karmelitański, III Zakon św. Franciszka, Stowarzyszenie Katolickiej Młodzieży Męskiej, Kongregacja Mariańska, Bractwo Żywego Różańca, Apostolstwo Modlitwy oraz Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary
• dobudowa drugiej zakrystii i powiększenie chóru w 1948 roku
• poświęcenie nowej Drogi Krzyżowej w 1949 roku; obrazy namalował J. Nyga z Bierunia Starego; są one kopią dzieła niemieckiego malarza Fuggla

• wybudowanie domu parafialnego z trzema salkami w 1959 roku
• postawienie przy kościele krzyża misyjnego 17 maja 1964 roku
• budowa nowego kościoła na terenie Bierunia Nowego (początek w 1984 roku) i erygowanie w 1985 roku parafii św. Barbary
• gruntownemu remont kościoła w 1998 roku