Wstecz

Kopiec Kościuszki w Krakowie
al. Waszyngtona 1, 30-204 Kraków
http://www.kopieckosciuszki.pl
info@kopieckosciuszki.pl

 

Kopiec Kościuszki to jeden z czterech kopców krakowskich usypanych bohaterom narodowym, poświęcony Tadeuszowi Kościuszce, usypany na najwyższym wzniesieniu wzgórza Sikornik, zwanego też Wzgórzem św. Bronisławy w zachodniej części Krakowa na terenie dzielnicy administracyjnej VII Zwierzyniec. Kopiec mierzy 333m wysokości. 15 października 1820 roku rozpoczęła się jego budowa, trwająca 3 lata.

Ta symboliczna mogiła bohatera narodowego Tadeusza Kościuszki, sfinansowana została z publicznej zbiórki pieniędzy. W efekcie powstał 34-metrowy, wyjątkowy pomnik pamięci narodowej. Jest widoczny z prawie każdego zakątka w Krakowie.

Usypany został m.in. z ziemi pochodzącej z pól bitewnych z Racławic, Maciejowic i Dubieńki, a także z Ameryki Północnej, czyli z miejsc gdzie walczył Tadeusz Kościuszko, przez co stał się symbolem walki o niepodległość Polaków. Austryjacy otoczyli kopiec fortyfikacjami i uczynili z niego element umocnień otaczających miasto. Podczas II Wojny Światowej powstały plany jego rozbiórki, na całe szczęście nigdy nie udało się wprowadzić ich w życie.

Jednak to nie ludzie okazali się najzacieklejszym wrogiem kopca, lecz Matka Natura. Z uwagi na materiały użyte do budowy, kopiec jest bardzo wrażliwy na ulewne i długotrwałe deszcze. Odnowiony, wzmocniony i iluminowany kopiec został oddany do użytku w 2002 roku.

Wspaniała panorama miasta rozciągająca się ze wzgórza oraz podziw dla ogromu i poświęcenia tego przedsięwzięcia, stanowią wystarczającą zachętę do odwiedzenia tego miejsca.

Od momentu śmierci w 1817 roku narastał kult bohatera narodowego – Tadeusza Kościuszki. Szczególną estymą cieszył się on w Krakowie, mieście, z którym był związany i w którym spoczęły jego zwłoki. Opinia publiczna domagała wzniesienia monumentu upamiętniającego Naczelnika, rozpoczynając zbiórkę pieniędzy na ten cel. Nie potrafiono się jednak zdecydować jaki sposób uczczenia byłby odpowiedni. Ostatecznie zdecydowano się usypać kopiec na kształt istniejących w Krakowie od prawieków kopców Krakusa i Wandy.

Stawiano je za wzór trwałości i niezniszczalności, podkreślano, że zostały one wzniesione wspólnym wysiłkiem całego ludu, i że takiej budowli nie zdołają obalić wrogowie. Decyzję tę zatwierdził w lipcu 1820 roku Senat Wolnego Miasta Krakowa.

Ten obiekt należy do następujących kategorii:
- Pomniki