Lanckorońska Góra (552m n.p.m.) to góra położona w południowo-zachodniej części Pogórza Wielickiego. Najwyższe wzniesienie Pogórza Wielickiego. Na jednym ze wzniesień znajdują się ruiny zamku wzniesione za czasów Kazimierza Wielkiego. Na południowym stoku góry, poniżej poziomu lasu leży Lanckorona.

Zamek lanckoroński powstał przed 1359 roku na miejscu dawnego drewnianego gródka strażniczego z XIII wieku. Był rozbudowywany przez kolejnych tenutariuszy ziem lanckorońskich. Otoczony fosą, wyposażony w most zwodzony, obejmował dziedziniec, kaplicę zamkową i pomieszczenia gospodarskie. Podobno istniały też tajemne podziemne przejścia łączące Zamek z Rynkiem lanckorońskim.


Zamek byt jednym z głównych punktów oporu konfederatów barskich. Po konfederacji zamek zajęli Austriacy, którzy zamienili go w więzienie i koszary. Popadł w ruinę na przełomie XVIII i XIX wieku, głównie wskutek dzikiej rozbiórki.

W 1999 roku ruiny Zamku lanckorońskiego zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Natury UNESCO w ramach Manierystycznego Parku Krajobrazowego w Kalwarii Zebrzydowskiej.